PHOTOGRAPHY WEBLOG

Nog een citaat van Geert van Kesteren in NCR Handelsblad n.a.v. Magnum:

"Het is zonder enige twijfel het beste fotobureau (1). De fotografen zijn zelf eigenaar en dat helpt bij het bewaken van de integriteit (2). Veel mensen vinden mijn boek geweldig en waanzinnig (3)."

1. Het beste? Daarover verschillen de meningen. Er zijn meerdere zeer goede fotobureau's, bijvoorbeeld VII, Panos, Vu, Rapho en zo verder. "Zonder twijfel het beste" is echt overdreven.

2. Integriteit? Ik verwijs nogmaals naar Magnum Farce.

Mag ik ook wijzen op de slinkse wijze waarop Kryn Taconis in 1960 uit Magnum werd gezet? Taconis maakte een reportage voor Magnum van de vuile Algerijnse oorlog. Dat lag zo gevoelig in Franse regeringskringen dat Michel Chevalier, de bureauchef van Magnum in Parijs, via Henri Cartier-Bresson aan redacteur John Morris opdracht gaf de reportage nergens te verkopen. (Een soort Srebrenica-fotorolletjes-affaire avant la lettre.) Exit Kryn Taconis. In zijn laatste interview met Le Monde gaf HCB toe dat Magnum de kwestie niet integer afgehandeld had.

3. Mag ik een teiltje?

Speel maar mee op je gitaar.

Van 10 juli tot en met 28 augustus exposeert Spaarnestad Fotoarchief in Haarlem foto’s van fotograaf Erich Lessing onder de titel ‘Memories of time’. De expositie bevat een ruime selectie reportagefoto’s uit de periode 1948-1973 en laat de uitgesproken visie van deze Magnum-fotograaf zien op thema’s als: het naoorlogse Europa, politieke machtsspelen, de arbeidende mens en het houvast van geloof en rituelen.

Erich Lessing (Oostenrijk, 1923) had een scherp oog voor het individu in een groter geheel. Hij fotografeerde de vakbondsbeweging en arbeiders in fabrieken, mijnen en havens. Maar ook industriele topondernemers en notabelen. Als fotograaf was Lessing bekend met politici van Frankrijk, Duitsland en andere Europese landen. Schrijvers, acteurs, componisten en beeldend kunstenaars behoorden tot zijn vriendenkring en verschenen regelmatig in zijn foto’s.

Lessing werd in 1950 gevraagd bij het fotografencollectief Magnum. Hij was daarmee het tiende lid van Magnum, dat in 1947 was opgericht door Robert Capa.
Zijn reportage over de Hongaarse Revolutie van oktober 1956 maakte hem wereldberoemd. In Nederland verschenen deze foto’s exclusief in het weekblad Katholieke Illustratie, een uitgave van de Haarlemse uitgeverij De Spaarnestad.

Behalve Geert van Kesteren zijn ook Chris Anderson, Simon Wheatley en Christina García Rodero geaccepteerd als nominee (aspirant)-leden van Magnum Photo. Net zoals ik zelf al eerder meldde schrijft ook Photo District Newswire vandaag dat dit niet meer is dan een eerste stapje op weg naar een eventueel volledig lidmaatschap van Magnum.

Nou ja, als ze je naam maar goed spellen als teken van je status...

Aangezien PDN in drie pogingen niet verder komt dan Geert van Keesteren (1), Gert van Kesteren (2) en Kestern (3), valt de wereldroem van de genoemde fotograaf nogal tegen.

(Dat zouden de hoera-journalisten die hem al op onbereikbare Olympische hoogte meenden te moeten plaatsen ook eens moeten beseffen.)

Zoals Simon Wheatley treffend opmerkt: "My feet are on the ground. I realize I'm just a nominee and I have to work hard in the future to progress to the next level."

En verder nieuws van Magnum: Paolo Pellegrin werd wél volledig lid, Trent Parke en Mark Power promoveerden van aspirant naar associate membership, en Maya Goded bleef op het aspirant-niveau steken.

Vandaag in de Volkskrant kunstbijlage (pagina 15) een artikel over fotografe Letizia Battaglia, bekend van haar foto's van mafia-perikelen in Palermo en omstreken.

Een tentoonstelling van haar werk is tot en met 6 juli te bekijken in Galerie METIS_NL, Lijnbaansgracht 316 te Amsterdam.

Een AP foto uit 1979

Het Franse tijdschrift Paris Match is woensdag veroordeeld wegens schending van de privacy en van het recht op afbeelding na de publicatie van foto's van het vermeende "geheime kind" van Albert II van Monaco.

Het vonnis van een rechtbank in Nanterre, nabij Parijs, veroordeelde het bedrijf Hachette Filipacchi, eigenaar van Paris Match, tot een boete van 50.000 euro, te betalen aan Albert Grimaldi als morele schadevergoeding, en een boete van 4.000 euro als vergoeding van de gerechtelijke kosten. De rechtbank beval ook dat de veroordeling "op de integrale voorpagina van het magazine" wordt gepubliceerd onder de titel "Paris Match gerechtelijk veroordeeld op vraag van prins Albert II van Monaco" in rode letters van 1,5 cm hoogte.

Het blad had de foto's en een artikel over de vermeende zoon van Albert II afgedrukt op 10 bladzijden. De prins van Monaco zou het kind hebben verwekt bij een stewardess van Togolese origine met wie hij een verhouding had. De vrouw bevestigde dat ze hoopte dat Albert zijn zoon zou erkennen.

Bron: HBVL.

On June 6th, after meetings at the Fondation Henri Cartier-Bresson in Paris, the jury of the HCB Award 2005 nominated Fazal Sheikh as the winner for his companion projects on Indian women: “Moksha” and “Girl-Child”. He was presented by Fotomuseum Winterthur.

Attributed by the Fondation Henri Cartier-Bresson every other year, the HCB Award is a prize of 30 000 euros to stimulate a photographer’s creativity by offering him the opportunity to carry out a project that would otherwise be difficult to achieve.

Created in 1988 by Robert Delpire, it was relaunched in 2003 with the opening of the Fondation Henri Cartier-Bresson in Paris. Chris Killip (1989), Josef Koudelka (1991) and Larry Towell (2003) were the previous recipients of the Award.

The Award has been given by an international jury composed of 7 distinguished personalities in
the world of Arts:
- Robert Delpire (President of the jury)
- Martine Franck (Photographer and President of the Fondation HCB)
- Anne Samson (director ASC, communication and cultural sponsorship)
- Bernard Latarjet (President of the Parc de La Villette, Paris)
- Tereza Siza (Director of the Centro Portuguès de Fotografia, Porto)
- Anne Tucker (Curator of Photography, Museum of Fine Arts, Houston, Texas)
- Val Williams (Independent Curator, London)

Fazal Ilahi Sheikh was born in New York City in 1965. Sheikh was brought up in the United States and in Kenya, and is living in Zurich today. Since graduating from Princeton University he has worked with refugee groups from East African countries including Sudan, Ethiopia, Mozambique and Somalia.

Fazal Sheikh disseminates his work as an activist artist rather than as a photojournalist, challenging the anonymity and clichés of mass-media representations of refugees. Fazal Sheikh is the recipient of the Rencontres d’Arles Outreach Award 2003, of the Infinity Award from the International Center of Photography, and of the Leica Medal of Excellence.

Wie eens wat meer wil lezen over de binnenkant van Magnum Photo raad ik aan de necrologie voor Henri Cartier-Bresson te lezen, oorspronkelijk geschreven door John G. Morris voor News Photographer magazine, en in zijn geheel gepubliceerd door de National Press Photographers Association.

Ook verhelderend is het artikel in ZoneZero waarin Colin Jacobson weinig heel laat van de morele normen en waarden van Magnum in het algemeen, en Martin Parr in het bijzonder: Magnum Farce.

De gemiddelde geïnteresseerde in fotojournalistiek moet wel heel erg zijn best hebben gedaan om de film War Photographer over James Nachtwey de afgelopen jaren te missen op de diverse tv-zenders.

Deze onfortuinlijken krijgen alweer een kans om kennis te nemen van deze beroemde documentaire, en wel op donderdag 6 juli om 18.25 op de Franstalige zender TV5 Europe.

De GPD-bladen berichtten gisteren met vette koppen over Geert van Kesteren, die volgens hun tekst "als eerste Nederlander lid wordt van het beroemde fotografencollectief Magnum".

Maar als je in de eerste regel al twee koeien van fouten maakt... Van Kesteren wordt namelijk geen lid, maar aspirant-lid. Bovendien is hij niet de eerste Nederlander. Kryn Taconis werd al volwaardig Magnum-lid in 1950!

Bovendien betekent het aspirant-lidmaatschap absoluut niet dat een toekomstig volwaardig lidmaatschap een vanzelfsprekendheid is. Voor die "hoogste eer" (die bijv. De Stentor al ronkend toekent) heeft van Kesteren nog een lange weg te gaan, waarvan de eindbestemming onzeker is, en die bezaaid ligt met gesneuvelde aspirant-leden.

Leest u even mee over de procedure?

After two years of Nominee membership (aspirant-lidmaatschap), photographers then present another portfolio if they wish to apply for 'Associate Membership'. If successful, the photographer then becomes bound by all the rules of the agency, and enjoys all the facilities of its offices and worldwide representation. An Associate Member is not a Director of the Company and does not have voting rights in its corporate decision making. Finally, after another two years, an Associate member wishing to apply for full membership presents a further portfolio of work for consideration by the members. Once elected as a full member, this effectively confers membership of Magnum for life or for as long as the photographer chooses. No member photographer of Magnum has ever been asked to leave. (Dat hoeft ook niet: ze gaan wel uit zichzelf, met een spreekverbod.)

Als u eens meer wilt weten over de slangenkuil die Magnum heet, moet u dit artikel eens lezen.

'Sure we're like a family,' says Elliott Erwitt; 'that's why we tear each other's throats out.'

'Oh yes, we're a family,' says Ferdinando Scianna. 'I hate my family.'

Zoals een beroemde fotograaf (ex-lid) eens zei: "As a young photographer, you dream of becoming member of Magnum. Once you are a member, all you want is to get out of that nightmare".

Aanstaande vrijdag ontvangen 18 studenten van de afdeling fotografie aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving/Sint Joost in Breda na 4 jaar studie het diploma.

Naar aanleiding hiervan heeft L.J.A.D. Creyghton in De Avonden een gesprek met 3 van hen dat ondermeer zal gaan over: lolita's, femme fatales, dolgedraaide managers en vliegende nazi's, brancards en de kleur van bloed, werkelijkheid en fictie, het maken van 'feelgood' foto's, de fun, de studie, kritiek en beoordelingen, de persoonlijke ontwikkeling en zelfreflectie, het dagboek dat niet meer werd beschreven en het verhaal over het nut van 'de naakte man op maandag'.

Naast de presentatie van het werk op de akademie heeft deze klas een aanvullende en uitgebreide expositie georganiseerd die op 14 juli in Rotterdam zal openen onder de naam S P A M ? !

VPRO De Avonden op 747 AM, vrijdagavond 1 juli 2005, rond de klok van 22.00 uur

Het gesprek is na afloop, evenals eerdere afleveringen van De Avonden, ook te beluisteren via de VPRO.

Na een terugblik op eerdere Iraanse verkiezingen met foto's van Abbas zijn er bij Magnum Photos nu ook actuele foto's uit Iran van dezelfde fotograaf te bekijken.

Klik hier.

Verwoeste wegen, tanks en oorlogsslachtoffers. Dat verwachtte de Nijmeegse fotograaf Raoul Kramer aan te treffen toen hij in april naar Noord-Irak vertrok. Tot zijn verbazing was de wederopbouw al volop in gang.

De zoete oorlogen, zo noemen de Iraakse Koerden de twee Golfoorlogen. Door de val van Saddam en het aantreden van een Koerdische president in Irak, is het leven voor hen de afgelopen jaren aanmerkelijk verbeterd.

Voor Raoul Kramer (1978) kwam dit toch als verrassing. Door alle negatieve berichtgeving, waarschuwingen en moeite om het land in te komen, had hij een ander beeld gevormd. "Ik was best naïef ten opzichte van de oorlog."

Lees meer in De Gelderlander.

Media mogen de foto en volledige naam van de van moord verdachte tbs'er W. S. (40) niet langer meer tonen en noemen. Dat is in strijd met zijn recht op privacy, stelt zijn advocaat J. Knoester zondag.

Hij heeft diverse media gevraagd te stoppen met het gebruik van de volledige naam van S. en overweegt gerechtelijke stappen als zij toch doorgaan. Het is bij verdachten gebruikelijk alleen de beginletter van de achternaam te noemen.

De foto en naam van de tbs'er zijn aanvankelijk via de media verspreid in het kader van zijn opsporing. De man was ontsnapt tijdens een begeleid verlof. Een week later werd hij opgepakt. Hij wordt verdacht van de moord op een Amsterdamse man. De gebeurtenis veroorzaakte veel (politieke) commotie.

Volgens Knoester handelen de media onrechtmatig door nog steeds zijn naam en foto openlijk te gebruiken. Hij verwijst naar enkele recente rechterlijke uitspraken. Een woordvoerder van NOS liet zondag weten dat het NOS Journaal niet ingaat op het verzoek van de advocaat. De privacy van S. is al geschonden; de overheid heeft vier dagen lang zijn naam en foto getoond, legt hij uit. "Bovendien gebruiken we alleen zijn foto en naam als het relevant is en niet in ieder bericht."

Bron: ANP.

The Observer wijdt vandaag een lang en lezenswaardig artikel aan de tentoonstelling The World's Most Photographed die vanaf 6 juli te zien is in de National Portrait Gallery in Londen.